Afval op straat

Ik ging op bezoek bij m'n broer in het plaatsje Troofsrema, klein dorpje in Fryslân.

Hij was helemaal overstuur. De lokale D66 had z'n grijze container afgenomen. Z'n grijze!! Het restafval! Gesteund door de PvdA en Groenlinks hadden ze een motie ingediend om mensen restafval zelf weg te laten brengen.

Elke dag loopt hij braaf met een lekkend zakje afval 250 meter verderop om z'n afval weg te brengen.

Twee keer is de zak gescheurd, de regen heeft het meeste plakkerige vuil inmiddels wel weggespoeld. Toch waren er twee kinderen over uitgegleden en braken beide kinderen allebei hun armpjes. Erg zielig op zich. 

De mensen verderop die gooiden hun afval gewoon in hun groencontainer weet hij. Ze stampen het daar hard aan door met het hele gezin op het afval in de container te staan. Leuke foto's op facebook dat wel. Voor de vorm gooien ze altijd een paar blaadjes uit de tuin erop en dan schijnheilig aan straat zetten. 

Aan de andere kant van het dorp bij familie Jadaag gooien ze het gewoon in de sloot, beetje verzwaren met stoeptegels dan zinkt het lekker. Inmiddels is het achterstraatje naar Ans volledig vrij van tegels, ze zijn al aan de kerkstraat begonnen. Als het regent is het er een immense modderpoel.

Het plastic zamelen ze ook apart in. Eén flesje olie zorgt ervoor dat duizend kilo plastic nagenoeg waardeloos wordt. Er zit elke driehonderd kilo zo'n flesje in. Kwestie van opvoeden zegt burgemeester Somoethet.

Ze doen het nu een maandje of 8 zo in Troofsrema. Het gevolg: de groenrecycling is vijfentwintig keer zo duur geworden omdat er teveel restafval in zit. Het karton is in hoeveelheid vermeerdert maar levert minder op omdat de kwaliteit erg achteruit is gegaan. Plasticafval weegt niks en kost alleen maar geld. Het zwerfafval is explosief toegenomen. Zelfs in de bossen bij Urk ligt vuil uit Troofsrema. Het handhaven van vuilovertreders is tweehonderd keer zo duur geworden. De sloten moeten wekelijks gebaggerd worden. De kerklaan wordt al voor de derde keer betegeld, het straatje bij Ans beginnen ze niet eens meer aan.

Troofsrema is niet meer wat het geweest is. Goed bedoelde motie pakte verkeerd uit.

M'n broer stemde altijd D66, dat zijn gewoon niet christelijke CDA'rs zegt hij altijd, inmiddels weet hij wel beter.

Bovenstaande is fictief en overeenkomsten met de werkelijkheid zijn louter toevallig.

CDA Amersfoort wil eerst pilots afwachten met verschillende vormen van inzamelen en niet zo maar de restafvalcontainer afpakken....wordt vervolgd. 

Gastcolumn van mijn buurvrouw

(gezien mijn vorige column, heb ik als goedmaker de pen even aan m'n buurvrouw toevertrouwd)

Door Lydia F.

Net even een kroket gehaald. Ons Zwitsers vernuft aan de muur geeft aan dat het legitiem is om de vette hap met een glaasje alcohol te vergezellen. Mijn man schenkt een glaasje in. Ik kijk naar het etiket op de fles en even waan ik mij weer aan de Eem, bij de Bloemendaalsestraat, Plantsoen Noord.

De koperen ploert hing toen nog glimlachend boven de huizen. Heerlijk zacht briesje. Ik was met drie vriendinnen. 15 juli, twee minuten over vijf. Marie had heerlijke schimmeldingetjes bij de kaasboer gekocht, ik lekkere ronde yufka’s bij de Turkse bakker. Antoinette had haar klantenkaart van de Gall& Gall weer eens benut. Twee heerlijke flessen wijn en een pak jus d’orange legt ze op ons mooie wollen vierkantje. Twee happen verder komen er twee stoere mannen van stadstoezicht op ons af. Trots op hun uniform en nog trotser op hun –achteraf gebrekkige- kennis van de regels, begint één van hen ons te bekeuren. Alcohol aan de Eem, hoe durven we! Hij kijkt ons aan alsof hij ons op heterdaad betrapt heeft op het stelen van diamanten. Alsof we net kernafval aan het begraven waren. Alsof we net een kind hebben aangereden en zijn doorgereden.

Maar het feit dat we niemand tot last zijn, of dat de flessen nog dicht zijn, alle argumenten ketsen tegen zijn administratieblokje af. Hij is daar ook zo lekker op aan het krabbelen, want na één bon van € 97,- schrijft hij er nog drie uit! Allemaal een strafbeschikking. 
Rare straf, want nadat de heren uit gekrabbeld zijn, mogen we blijven zitten mét de flessen.

M’n kroket is inmiddels op, ik zet de thermostaat wat hoger. Ik neem aan dat de regels ter plekke verzonnen zijn door de toezichthouders, tenminste dat hoop ik. Want ik vraag me nu hardop af wat een grotere maatschappelijke irritatie zou zijn: zoveel onnozele regels of een overschot aan overijverige toezichthouders. Ik denk het eerste...

(naar waargebeurd verhaal, helaas)
Lydia

Het CDA maakt zich hard voor vermindering van regels voor bewoners, festivals en ondernemers.

Mijn Buurvrouw

Mijn buurvrouw houdt van praten. Het liefst snel. En veel. Ze werkt bij “als-het-blijkt-dat-het-toch-fout-is-dan-trekken-we-onze-accountantsverklaring-toch-gewoon-in”- KPMG. Man klust wat bij als aannemer neem ik aan. Gezellige mensen hoor, niks mis mee, behalve des ochtends.
Als de zon nog slaperig uit z’n ogen kijkt, is er één muurdikte naast ons chaos, anarchie en wanhoop. Elke 90 seconden beseffen ze dat er weer een minuut voorbij is en aan het eind komen ze tijd te kort. Elke dag. Altijd weer.

Als wij onze Gazelles en Loeki weer bestijgen, wordt bij de buren nog even een ontbijtje in de linkerwang van de dochter geduwd, een KPMG-pakje kreuk- en stofvrij gemaakt, een poging ondernomen om het kapsel van die jongen nu eens wel leuk te krijgen. En de lunchboxjes worden nog even gevuld met bloedsuikerexploderende zoetigheid. Dit hele proces wordt overgoten met een saus van stress en hectiek, geserveerd met het negeren van de krijsende jongste.

Kinderen worden in de ‘rolkoreaan’ gegooid, soms gordels om, soms niet en het rechterpedaal wordt gebruikt als tijdmachine. Onder het mom van: Hoe meer je die induwt hoe meer verloren tijd je terugwint. In de bochten komt er rook van de Goodyears af. Op de rechte stukken ook.
Ondertussen ademen wij frisse dauw in terwijl onze beentjes op en neer gaan. Als we pech hebben horen we vlak voor de plek van bestemming een bulderende 2.0 liter aanstormen.  Buurvrouw Schumacher, uh Vettel.

Heb m’n zoon en dochter bijna twee keer uit de grill van hun KIA moeten plukken. Andere kinderen snoekduiken bij voorbaat al in de bosjes als het donkerblauwe gevaarte weer aan komt knallen. Of het zilvergrijze gevaarte, of de witte, of die twee rode…
Mijn buren zijn namelijk niet de enige met die tijdmachine. Het aantal ‘dat-ging-maar-net-goed-situaties’ zijn er teveel. Bij scholen moet het veilig zijn. Punt.
Mensen op aanspreken, paaltjes, eenrichtingsverkeer, handhavers desnoods (15 km/u is tenslotte 15 km/u) Ik vind alles prima als onze kleinste huppelgeneratie maar beschermd wordt.

Ben van Koningsveld

Het CDA zet zich actief in om verkeersveiligheid rond scholen te vergroten.
(bovenstaande verhaal is fictief, alle overeenkomsten met de werkelijkheid zijn louter toevallig)