Datalek: de tijdlijn

Samenvattend: 

28 januari 14.44 wordt een e-mail met allerlei privé gegevens vanuit het stadhuis foutief verstuurd.
Menselijke fout, lomp, maar kan gebeuren.

Afdeling Sociale Wijkteams, constateert de fout direct en meldt dit bij afdeling IT Dienstverlening en Advies.
Zij besluiten het bericht terug te trekken. Dat het bericht in Outlook verstuurd is, en Microsoft duidelijk aangeeft dat e-mails buiten de organisatie niet teruggetrokken kunnen worden, wordt blijkbaar vergeten.
Menselijke fout, lomp, kan eigenlijk niet gebeuren.

Ook Juridische Dienstverlening en Advies wordt ingelicht en de gemeentesecretaris ook.
Er wordt een mail naar de foutief geadresseerde gestuurd, waarbij er wordt gewezen dat het bestand verwijderd dient te worden en dat er een melding bij Autoriteit Persoonsgegevens (AP) gemaakt zal worden. De foutief geadresseerde reageert niet.
Vervolgens wordt er géén melding bij AP gemaakt, hetgeen volgens de nieuwe richtlijnen binnen 72 uur moet.
Cultuurfout, lomp, kan niet.

De afdelingen overleggen en gaan er –volledig onterecht- vanuit dat ze kunnen zien dat het bericht nog niet geopend is. Daarmee is het in hun ogen juridisch geen datalek.
Menselijke fout, voorbij lomp, kan niet.

De gemeentesecretaris en alle drie de afdelingen besluiten niet de wethouders te informeren.
Structurele mentaliteitsfout, ver voorbij lomp, ongepast.

Dan gebeurt er weinig totdat 7 maart (!!) de foutief geadresseerde zelf (!!) contact op omdat zij de gegevens van de AP wil. Er wordt geen melding gedaan over het bestand.
8 maart schiet het gemeentehuis weer wakker, en mailt de foutief geadresseerde dat bestand nu definitief verwijderd moet worden. Ze reageert niet voor het ultimatum van 14 maart.
5 april wordt een kort geding voorbereid. Let op: nog steeds geen enkele wethouder wordt geïnformeerd.
Structurele mentaliteitsfout, voorbij lomp, zwaar ongepast.

7 april neemt AP contact op met het gemeentehuis omdat zij een melding hebben gekregen van een vermeende datalek. Ze worden gesommeerd zelf ook een melding te maken.
De gemeente maakt daarom zelf ook maar een melding, en probeert als excuus nog te zeggen dat er meer tabbladen in het bestand zaten dan gedacht. (Dit heeft echter het betrouwbaarheidsgehalte van een 7 jarige die met zwarte tanden meldt dat hij geen drop gestolen heeft).
De afdelingen overleggen hoe nu verder, of gedupeerde geïnformeerd moeten worden.
Pas daarna (!) om 17.19 wordt wethouder Imming op de hoogte gesteld van het datalek.
Pas 4 dagen later hoort zij pas dat het lek al op 28 januari heeft plaatsgevonden.
Op 8 april wordt de raad geïnformeerd en op 19 april wordt de raad bijgepraat over het datalek. Dat er weinig besef was binnen de organisatie omtrent informatiebeveiliging was vorig jaar al bekend, dat stond tenslotte in een raadinformatiebrief. Het college is hier simpelweg weinig serieus mee omgegaan. Er wordt in de antwoorden verwezen naar onderdeel privacy in een cursus voor de nieuwe wijkteammedewerkers. Terwijl die medewerkers er juist erg zorgvuldig mee omgaan, in tegenstelling tot enkele ambtenaren op het stadhuis.

Structurele inschattingsfout, beleidsmatige passiviteit,lomp. 

Het intern mailen van privacy gevoelige data via een onbeveiligd bestand wordt nooit genoemd als fout, dat neemt het CDA het college zeer kwalijk. Dit soort gegevens MOETEN  altijd beschermd worden door een cocon van beveiliging. Eén cocon die juist de menselijke fout -hoe lomp ook- eruit filtert. Op dit moment is er geen procedure voor interne mails, dus ook niet als het ultra gevoelige persoonsgegevens bevat…
Structurele beleidsfout, extreem lomp, 100% onbegrijpelijk.

Helft van de gemeenteraad afwezig bij thuiszorg

SP is weer op de roadshow. Afgelopen dinsdag agendeerden de fracties van SP en OPA een ronde. Zo noemen we een vergadering in de gemeenteraad. Ging over thuiszorg. Officiële onmogelijke titel: “Maatregelen om ontslagen, loondump en beëindiging van tijdelijk contracten bij TSN te voorkomen”.
Eén bedrijf er uitlichten is niet chique, maar á la het blijft de SP. 

Na wat openingsgeroezemoes, werd er een statement voorgelezen door de PvdA, ook namens D66 VVD, CU, Amersfoort2014, samen goed voor 25 van de 39 zetels. Kort samengevat: ‘gemeenteraad gaat niet over bedrijfsvoering, dus we komen niet opdagen’.
Paf. Daar lag die. Mijn kaak. Op de grond.
Tuurlijk als je de titel leest, kan je denken, och gaan we niet over. Maar –hoe zeg ik dit netjes- als je ietwat kennis op dit onderwerp hebt, weet je dat we wel degelijk over randvoorwaarden gaan.

Ik licht er drie uit:

1.
Je mag verwachten dat we als gemeente bij inkoop rekening houden met goed werkgeverschap.
Dus signalen dat er bedrijven hun werknemers onder de huidige CAO -afspraken betalen, moet je serieus nemen. Je hebt als raad dan de plicht om waarheid van deze signalen te (laten) toetsen.

2.
Daarnaast blijkt dat de betreffende zorgaanbieder in buurgemeenten recht denkt te hebben op 2,50 per uur meer dan de gemeente betaald. Ten onrechte, aldus de Raad van State.
Amersfoort werkt met resultaat financiering, dus niet zo zeer met uurloon. Krijgen de cliënten in onze keistad niet gewoon 10% minder zorg? Dit kwaliteitsaspect MOET je als raad weten.

3.

Dan hebben we nog de HHT regeling. Huishoudelijke Hulp Toelage. Last minute reparatie geintje van Van Rijn. Bedoeld om  de vraag naar huishoudelijke hulp te stimuleren,  teneinde zoveel mogelijk volwaardige werkgelegenheid te behouden. HHT mag door gemeente zelf ingevuld worden. HHT is pas sinds juli operationeel en heeft veel werk (lees: geld) gekost om operationeel te krijgen. En dus de eerste 7 maanden van 2015 nul komma niks opgeleverd.

Drie volwassen redenen om in ieder geval aanwezig te zijn op vergadering. Maar je kan ook gewoon zeggen dat de gemeente er niet over gaat. Jammer dat een belangrijk en gevoelig onderwerp op deze wijze gebruikt wordt. Helemaal jammer omdat we in deze raad wel moeten stemmen over Schaliegas in een gemeente ergens in Brabant, en het intercontinentale handelsverdrag TTIP, en toen hoorde ik alleen het CDA zeggen dat we hier niet over gaan.

Tot slot, helemaal jammer was het peilpunt van de SP en OPA: ‘opnieuw onderhandelen met TSN en een dikkere portemonnee meenemen’. Dit was een stok om te slaan voor partijen die geen zin hebben in de SP-roadshow. CDA heeft ook geen behoefte aan valse hoop naar werknemers maar vindt kwaliteit thuiszorg té belangrijk om eventuele misstanden niet aan te kaarten. En blijft er bovenop zitten.

Afval op straat

Ik ging op bezoek bij m'n broer in het plaatsje Troofsrema, klein dorpje in Fryslân.

Hij was helemaal overstuur. De lokale D66 had z'n grijze container afgenomen. Z'n grijze!! Het restafval! Gesteund door de PvdA en Groenlinks hadden ze een motie ingediend om mensen restafval zelf weg te laten brengen.

Elke dag loopt hij braaf met een lekkend zakje afval 250 meter verderop om z'n afval weg te brengen.

Twee keer is de zak gescheurd, de regen heeft het meeste plakkerige vuil inmiddels wel weggespoeld. Toch waren er twee kinderen over uitgegleden en braken beide kinderen allebei hun armpjes. Erg zielig op zich. 

De mensen verderop die gooiden hun afval gewoon in hun groencontainer weet hij. Ze stampen het daar hard aan door met het hele gezin op het afval in de container te staan. Leuke foto's op facebook dat wel. Voor de vorm gooien ze altijd een paar blaadjes uit de tuin erop en dan schijnheilig aan straat zetten. 

Aan de andere kant van het dorp bij familie Jadaag gooien ze het gewoon in de sloot, beetje verzwaren met stoeptegels dan zinkt het lekker. Inmiddels is het achterstraatje naar Ans volledig vrij van tegels, ze zijn al aan de kerkstraat begonnen. Als het regent is het er een immense modderpoel.

Het plastic zamelen ze ook apart in. Eén flesje olie zorgt ervoor dat duizend kilo plastic nagenoeg waardeloos wordt. Er zit elke driehonderd kilo zo'n flesje in. Kwestie van opvoeden zegt burgemeester Somoethet.

Ze doen het nu een maandje of 8 zo in Troofsrema. Het gevolg: de groenrecycling is vijfentwintig keer zo duur geworden omdat er teveel restafval in zit. Het karton is in hoeveelheid vermeerdert maar levert minder op omdat de kwaliteit erg achteruit is gegaan. Plasticafval weegt niks en kost alleen maar geld. Het zwerfafval is explosief toegenomen. Zelfs in de bossen bij Urk ligt vuil uit Troofsrema. Het handhaven van vuilovertreders is tweehonderd keer zo duur geworden. De sloten moeten wekelijks gebaggerd worden. De kerklaan wordt al voor de derde keer betegeld, het straatje bij Ans beginnen ze niet eens meer aan.

Troofsrema is niet meer wat het geweest is. Goed bedoelde motie pakte verkeerd uit.

M'n broer stemde altijd D66, dat zijn gewoon niet christelijke CDA'rs zegt hij altijd, inmiddels weet hij wel beter.

Bovenstaande is fictief en overeenkomsten met de werkelijkheid zijn louter toevallig.

CDA Amersfoort wil eerst pilots afwachten met verschillende vormen van inzamelen en niet zo maar de restafvalcontainer afpakken....wordt vervolgd. 

Gastcolumn van mijn buurvrouw

(gezien mijn vorige column, heb ik als goedmaker de pen even aan m'n buurvrouw toevertrouwd)

Door Lydia F.

Net even een kroket gehaald. Ons Zwitsers vernuft aan de muur geeft aan dat het legitiem is om de vette hap met een glaasje alcohol te vergezellen. Mijn man schenkt een glaasje in. Ik kijk naar het etiket op de fles en even waan ik mij weer aan de Eem, bij de Bloemendaalsestraat, Plantsoen Noord.

De koperen ploert hing toen nog glimlachend boven de huizen. Heerlijk zacht briesje. Ik was met drie vriendinnen. 15 juli, twee minuten over vijf. Marie had heerlijke schimmeldingetjes bij de kaasboer gekocht, ik lekkere ronde yufka’s bij de Turkse bakker. Antoinette had haar klantenkaart van de Gall& Gall weer eens benut. Twee heerlijke flessen wijn en een pak jus d’orange legt ze op ons mooie wollen vierkantje. Twee happen verder komen er twee stoere mannen van stadstoezicht op ons af. Trots op hun uniform en nog trotser op hun –achteraf gebrekkige- kennis van de regels, begint één van hen ons te bekeuren. Alcohol aan de Eem, hoe durven we! Hij kijkt ons aan alsof hij ons op heterdaad betrapt heeft op het stelen van diamanten. Alsof we net kernafval aan het begraven waren. Alsof we net een kind hebben aangereden en zijn doorgereden.

Maar het feit dat we niemand tot last zijn, of dat de flessen nog dicht zijn, alle argumenten ketsen tegen zijn administratieblokje af. Hij is daar ook zo lekker op aan het krabbelen, want na één bon van € 97,- schrijft hij er nog drie uit! Allemaal een strafbeschikking. 
Rare straf, want nadat de heren uit gekrabbeld zijn, mogen we blijven zitten mét de flessen.

M’n kroket is inmiddels op, ik zet de thermostaat wat hoger. Ik neem aan dat de regels ter plekke verzonnen zijn door de toezichthouders, tenminste dat hoop ik. Want ik vraag me nu hardop af wat een grotere maatschappelijke irritatie zou zijn: zoveel onnozele regels of een overschot aan overijverige toezichthouders. Ik denk het eerste...

(naar waargebeurd verhaal, helaas)
Lydia

Het CDA maakt zich hard voor vermindering van regels voor bewoners, festivals en ondernemers.

Mijn Buurvrouw

Mijn buurvrouw houdt van praten. Het liefst snel. En veel. Ze werkt bij “als-het-blijkt-dat-het-toch-fout-is-dan-trekken-we-onze-accountantsverklaring-toch-gewoon-in”- KPMG. Man klust wat bij als aannemer neem ik aan. Gezellige mensen hoor, niks mis mee, behalve des ochtends.
Als de zon nog slaperig uit z’n ogen kijkt, is er één muurdikte naast ons chaos, anarchie en wanhoop. Elke 90 seconden beseffen ze dat er weer een minuut voorbij is en aan het eind komen ze tijd te kort. Elke dag. Altijd weer.

Als wij onze Gazelles en Loeki weer bestijgen, wordt bij de buren nog even een ontbijtje in de linkerwang van de dochter geduwd, een KPMG-pakje kreuk- en stofvrij gemaakt, een poging ondernomen om het kapsel van die jongen nu eens wel leuk te krijgen. En de lunchboxjes worden nog even gevuld met bloedsuikerexploderende zoetigheid. Dit hele proces wordt overgoten met een saus van stress en hectiek, geserveerd met het negeren van de krijsende jongste.

Kinderen worden in de ‘rolkoreaan’ gegooid, soms gordels om, soms niet en het rechterpedaal wordt gebruikt als tijdmachine. Onder het mom van: Hoe meer je die induwt hoe meer verloren tijd je terugwint. In de bochten komt er rook van de Goodyears af. Op de rechte stukken ook.
Ondertussen ademen wij frisse dauw in terwijl onze beentjes op en neer gaan. Als we pech hebben horen we vlak voor de plek van bestemming een bulderende 2.0 liter aanstormen.  Buurvrouw Schumacher, uh Vettel.

Heb m’n zoon en dochter bijna twee keer uit de grill van hun KIA moeten plukken. Andere kinderen snoekduiken bij voorbaat al in de bosjes als het donkerblauwe gevaarte weer aan komt knallen. Of het zilvergrijze gevaarte, of de witte, of die twee rode…
Mijn buren zijn namelijk niet de enige met die tijdmachine. Het aantal ‘dat-ging-maar-net-goed-situaties’ zijn er teveel. Bij scholen moet het veilig zijn. Punt.
Mensen op aanspreken, paaltjes, eenrichtingsverkeer, handhavers desnoods (15 km/u is tenslotte 15 km/u) Ik vind alles prima als onze kleinste huppelgeneratie maar beschermd wordt.

Ben van Koningsveld

Het CDA zet zich actief in om verkeersveiligheid rond scholen te vergroten.
(bovenstaande verhaal is fictief, alle overeenkomsten met de werkelijkheid zijn louter toevallig)

Daar sta ik dan. Vroeger was ik een eikel.

Daar sta ik dan. Vroeger was ik een eikel. M’n vader en moeder stonden altijd achter me, dat wel.
Ze zijn een tijdje geleden omgezaagd. M’n bladeren beginnen er ook dit jaar weer af te vallen. Ik ben altijd bang of ze volgend voorjaar wel weer terugkomen. Ik ben de grootste eik hier in de buurt.

Ik sta op een mooie plek, mensen noemen het hier de Hoolesteeg maar ik noem het thuis.
Het is jammer dat ik geen mond heb om te praten, ik zie zoveel. Mensen die voorovergebogen tegen de wind zichzelf een weg banen als de zon de dag vaarwel kust. Voetballers die uitzinnig van vreugde springen als ze iets ronds in die uiterst rare witte boom schoppen.
Ik zie ook veel bromdingen waar ik altijd van moet hoesten, de mensen erop zijn vaak een stuk ronder van vorm.

Ik maak helaas ook trieste zaken mee. Laatst stonden vier jongens, één met bromding tegenover mij te wachten. Toen er een fietser voorbij kwam, moest ze stoppen en allemaal dingen aan de jongens geven. Eén zwaaide met een glimmend scherp ding. Ik voelde de angst van de jongedame. De jongens komen hier namelijk wel vaker angst uitdelen. Soms komen er anderen maar ik ken hun kleding, ik ken het merk van hun bromding, en ik ken zelfs het cijfers van het bordje dat achterop zit.

Niemand vraagt mij wat. Maar ik zie alles.

Ben van Koningsveld

Het bovenstaande verhaal is fictief en alle overeenkomsten met de werkelijkheid zijn toeval.

Gezien het aanhouden van misdrijven in Park Schothorst wil het CDA-Amersfoort zo spoedig mogelijk camera-toezicht in het park. De preventieve werking alleen al zouden reden moeten zijn tot plaatsen van (mobiele/tijdelijke) camera’s.

Overregulering, de Laatste Konijnenrace

Vandaag is eindelijk de dag: "Konijnen-racedag"! 

Samen met de buren liepen we al een tijdje met het lumineuze idee om wortelverslindende, sla-vretende, paprikaverorberende, appelconsumerende hangoren tegen elkaar te laten huppelen naar een finishlijn. 

Hoofdkwartier ambtenaren

Het had weinig gescheeld of het initiatief was niet tot wasdom gekomen.

Omdat de race gaat over netjes achter elkaar gelegde stenen -die wij doorgaans straat noemen- en derhalve afgezet moest worden, moesten we even langs het Hoofdkwartier Ambtenaren (aka gemeentehuis). Aldaar bleek -vanwege de te verwachtte toestroom van toeschouwers- ons initiatief aan een aantal voorwaarden te moeten voldoen. 

Enigszins verbaasd krabben we achter onze eilandjes van Langerhans. We hadden reacties verwacht als: 'Te gek dat jullie dit doen. Super! Echt een aanwinst voor de stad. Wow, konijnenrace, altijd gekkenhuis.'  In plaats daarvan kregen we een stapel uiterst dun gefileerde en gebleekte dode bomen mee met kleine zwarte druppeltjes inkt erop die talloze letters vormden.

Vergunningen regelen

Omdat mijn minderjarige zoon de finishlijn op straat zou krijten, moesten er meldingen bij de Arbo, welstandscommissie en reinigingsdienst gedaan worden.

Parkeervergunning regelen. De milieuvergunning was al wat lastiger. Konijnenpoep mag blijkbaar niet zomaar in 't riool gespoeld worden. Daar is het niet voor. Afvalbakken gehuurd. Precario-rechten afgedragen. Een kleine stroom pecunias richting buma-stemra omdat het met grote groepen waarschijnlijk is dat iemand z'n iTunes-aankopen beluistert via de speaker.

Uiteraard nog even preventieve melding bij stichting dierenleed. Flyer goedgekeurd door reclamecodecommissie (ja, dat zou één woord moeten zijn). Via notaris omdat we eigenaar van het snelste konijn twee blonde Belgische biertjes aanbieden. Daarmee kwamen ook drankvergunnning en belastingdienst (winstuitkering) om het hoekje.

We hebben besloten het gokken op de dieren maar te laten vervallen...

Veiligheid

Veiligheidsvergunning. Altijd lastig, instanties zit nog  in de kramp vanwege betreurenswaardige incidenten in Duisburg en Hasselt. Veiligheidsbedrijf ingehuurd, dranghekken tegen betaling tijdelijk verkregen. Vluchtplan gemaakt en verkeersregelaars geregeld. Nu nog even een officieel erkende weerman inhuren voor als wolken wellicht, misschien, maybe van wit naar donkergrijs zouden transformeren (blijkt dat alle festivals in 033 dit moeten doen(!))  

Al met al hebben we het kunnen afvinken, maar we moesten wel direct op zoek naar grote sponsors.

Te warm

Bijna tweeëneenhalf jaar en 15.000 euro later kon het feest beginnen! 

Het was te warm voor de konijnen om een stap te verzetten. Na ze electronisch aangespoord te hebben was de race binnen 2 minuten over. Geweldige 118 seconden. 

Maar volgend jaar niet meer...

Ben van Koningsveld (raadslid CDA)
Bovenstaand verhaal is fictief en alle overeenkomsten met de werkelijkheid zijn louter toevallig

CDA Amersfoort maakt zich hard voor kleine en grote initiatieven die vaak ten onder dreigen te gaan aan overregulering.