M’n jongste dochter heeft een prijs gewonnen. Als een pauw
loop ik door het huis.
Het begon allemaal op school met het project: “wat kan je allemaal doen met een tientje?”
Ze concurreerde met tweedehands knikkerbanen, een boot van wc-rollen (?!) en een flaconnetje Noord-Koreaanse glimshampoo.
Mijn heldin kwam met een beter idee, een veel beter idee. Zij kwam met het lumineuze idee om een kuil te graven onder een paar metalen staven en daar beton in te laten lopen. In de volksmond "tunnel onder het spoor".
Nieuwe slagboom
U moet weten dat wij elke dag de NS-aders over moeten steken met ons ijzere ros. Nu maken wij sporadisch mee dat de slagbomen –toch wel hevig ondersteund door auditieve en visuele signalen- horizontaal onze weg versperren. Derhalve mijn dochter veel kan, maar remmen op de fiets daar niet bij hoort, hebben wij reeds meerdere malen haar gebit moeten laten vervangen. Sinds zij titaniumtanden heeft zelfs één keer de slagboom. Logisch dat zij met dit idee komt, die anderhalve minuut wachten vindt zij niet zo’n probleem.
60 miljoen
“Kijk papa”, begint ze me uit te leggen. “Ik kan het tientje uitgeven, maar ik kan er ook € 200,- van lenen en met dat tientje de rente betalen. Vervolgens kan ik van de € 200,- weer gebruiken om de rente te betalen voor de volgende lening.” Ze blijkt dit trucje een slordige 5x gedaan te hebben en we zitten ondertussen op een budget van 60 miljoen.
Op m’n schouder zit een klein mannetje die zichzelf hardop afvraagt of dit niet terugkomt op ons bordje. Ik duw ’m van m’n schouder af, het is tenslotte mijn heldin.
Meekletsgroepje
Ze is zelfs een meekletsgroepje gestart met allemaal belanghebbende kinderen, maar toen die met ideeën kwamen die zwaar onder budget zaten, is ze stampvoetend weggehuppeld. “Ik win nooit als ik niet al m’n geld opmaak!”, riep ze nog al lolly likkend met gefronste wenkbrauwen na. Dat ze van dat geld ook verkeersproblemen voor kinderen aan de noordkant van de school ‘de Fathorst’ kan oplossen, deert haar niet.” Het kleine mannetje klimt weer op m’n schouder maar voor hij z’n mond opentrekt, knikker ik ’m op de grond. Naar mannetje.
Paar jaar verder
Ondertussen zijn we een paar jaar verder. De trofee snakt naar zonlicht onder een laag stof. Er blijken wat barstjes te zitten in haar toen zo lumineuze idee. Het mannetje van mijn schouder staat inmiddels zelfstandig op een zeepkistje op de Varkensmarkt. Hij schreeuwt termen als “megaschuld!, op-/afrit dierenpark vergeten!, aankoop duur defensieterrein!”, en “ 85.000.000 euri niet genoeg!” Verduveld hij heeft nog gelijk ook. Hij blikt gelukkig nog niet vooruit over chagrijnige blikken door de voorruit van blikken vierwielers omdat ze nu bij de Stichtse rotonde voor elkaar uit stil blijken te staan.
Ik heb inmiddels wat spullen verkocht: m’n zwembad in de achtertuin, m’n groene golf gti, m’n superland-cape, m’n zuidwest-albanese postzegelverzameling en m’n half verbrandde Armando. Ik loop nu 7 krantenwijken. Ik heb uitgerekend dat als ik tot het jaar 2149 dit volhoud, we de schuld afbetaald hebben.
Ze blijft mijn heldin, het was een mooi idee. Maar het kan financieel natuurlijk nóóit uit.
(verhaal is fictief en alle overeenkomsten met de werkelijkheid zijn louter toevallig)
Het begon allemaal op school met het project: “wat kan je allemaal doen met een tientje?”
Ze concurreerde met tweedehands knikkerbanen, een boot van wc-rollen (?!) en een flaconnetje Noord-Koreaanse glimshampoo.
Mijn heldin kwam met een beter idee, een veel beter idee. Zij kwam met het lumineuze idee om een kuil te graven onder een paar metalen staven en daar beton in te laten lopen. In de volksmond "tunnel onder het spoor".
Nieuwe slagboom
U moet weten dat wij elke dag de NS-aders over moeten steken met ons ijzere ros. Nu maken wij sporadisch mee dat de slagbomen –toch wel hevig ondersteund door auditieve en visuele signalen- horizontaal onze weg versperren. Derhalve mijn dochter veel kan, maar remmen op de fiets daar niet bij hoort, hebben wij reeds meerdere malen haar gebit moeten laten vervangen. Sinds zij titaniumtanden heeft zelfs één keer de slagboom. Logisch dat zij met dit idee komt, die anderhalve minuut wachten vindt zij niet zo’n probleem.
60 miljoen
“Kijk papa”, begint ze me uit te leggen. “Ik kan het tientje uitgeven, maar ik kan er ook € 200,- van lenen en met dat tientje de rente betalen. Vervolgens kan ik van de € 200,- weer gebruiken om de rente te betalen voor de volgende lening.” Ze blijkt dit trucje een slordige 5x gedaan te hebben en we zitten ondertussen op een budget van 60 miljoen.
Op m’n schouder zit een klein mannetje die zichzelf hardop afvraagt of dit niet terugkomt op ons bordje. Ik duw ’m van m’n schouder af, het is tenslotte mijn heldin.
Meekletsgroepje
Ze is zelfs een meekletsgroepje gestart met allemaal belanghebbende kinderen, maar toen die met ideeën kwamen die zwaar onder budget zaten, is ze stampvoetend weggehuppeld. “Ik win nooit als ik niet al m’n geld opmaak!”, riep ze nog al lolly likkend met gefronste wenkbrauwen na. Dat ze van dat geld ook verkeersproblemen voor kinderen aan de noordkant van de school ‘de Fathorst’ kan oplossen, deert haar niet.” Het kleine mannetje klimt weer op m’n schouder maar voor hij z’n mond opentrekt, knikker ik ’m op de grond. Naar mannetje.
Paar jaar verder
Ondertussen zijn we een paar jaar verder. De trofee snakt naar zonlicht onder een laag stof. Er blijken wat barstjes te zitten in haar toen zo lumineuze idee. Het mannetje van mijn schouder staat inmiddels zelfstandig op een zeepkistje op de Varkensmarkt. Hij schreeuwt termen als “megaschuld!, op-/afrit dierenpark vergeten!, aankoop duur defensieterrein!”, en “ 85.000.000 euri niet genoeg!” Verduveld hij heeft nog gelijk ook. Hij blikt gelukkig nog niet vooruit over chagrijnige blikken door de voorruit van blikken vierwielers omdat ze nu bij de Stichtse rotonde voor elkaar uit stil blijken te staan.
Ik heb inmiddels wat spullen verkocht: m’n zwembad in de achtertuin, m’n groene golf gti, m’n superland-cape, m’n zuidwest-albanese postzegelverzameling en m’n half verbrandde Armando. Ik loop nu 7 krantenwijken. Ik heb uitgerekend dat als ik tot het jaar 2149 dit volhoud, we de schuld afbetaald hebben.
Ze blijft mijn heldin, het was een mooi idee. Maar het kan financieel natuurlijk nóóit uit.
(verhaal is fictief en alle overeenkomsten met de werkelijkheid zijn louter toevallig)
CDA-Amersfoort heeft tegen de 75 miljoen dure tunnel onder het spoor
gestemd. (Omdat het plan naast excessief duur momenteel ook nog eens heel veel financiële
risico’s herbergt)
